Hoi! Ik ben Max.
Ik ben mama’s liefdeseend, dat zegt ze altijd.
Maar ik ben natuurlijk gewoon een kater. Ik ben hier om je te vertellen waarom je maar één kans krijgt om mama te bewonderen. Daarna is ze weer van mij.
Dat ging zo.
Eén jaar en negen maanden geleden nam mama mij mee naar de dokter omdat ik zomaar lichter werd. Toen ging die dokter mijn bloed onderzoeken, en ik had het aan mijn schildklier. We kregen medicijnen mee. Na drie weken waren mijn schildklierwaarden weer normaal.
Helaas was ik ook bijna dood.
Ik at helemaal niets meer en mama moest me om de twee uur dwangvoeren. Toen zijn we maar gestopt met de medicijnen. Langzaam begon ik weer te eten, en na twee weken at ik weer helemaal zelfstandig. Daar was mama echt superrrrblij mee. Ze zou ook op vakantie naar Berlijn, maar daar wilde ze niks meer van weten.
Vanaf nu bleef mama op het nest dus dat was wel tof.
Een half jaar later kreeg ik een parasiet. Mama gaf mij twee kuren met medicijnen, maar telkens als ze stopte dan kwam de parasiet weer terug. Toen heeft mama net zolang gejengeld bij de dokter tot ze een onderhoudsdosis kreeg, waardoor ik heel lang geen klachten heb gehad.
Yay, voor Koning Max! (zo noem ik mezelf altijd)
Anyway, de laatste weken gaat het niet zo lekker met mij. Ik heb weer klachten, dus de medicijnendosis moest omhoog. En mama heeft opnieuw mijn bloed laten prikken, en uit de uitslag geconcludeerd dat ik helemaal nooit iets heb gehad aan mijn schildklier.
Mijn bloedwaarden zijn goed.
Ik zou gezond zijn als ik niet zo broodmager was.
Dit weekend heeft mama besloten dat ze stopt met haar plan om een killer body te krijgen. Want ze gaat t goede voorbeeld geven.
“Kijk, Maxje! Eet je maar lekker rond en stevig, net als mama!”
Een killerbody is het laatste wat ze bij mij in de buurt wil hebben. Morgen gaat mama voorlezen uit Mango. Daar staat hoe ik en mijn vriendje Willem door mama uit het asiel zijn gehaald!
Ik wond haar toen ook al om mijn vinger.
Ik zal haar zeggen, dat ze dat morgen voor moet lezen. Tussen al die verhalen over andere poesjes ;)
De lezing is in Nijmegen. Wij wonen ook in Nijmegen, dus dat gaat prima. Ik kan wel een paar uurtjes alleen. Maar hoe graag mama ook boekhandels of festivals, scholen of leesclubs in andere plaatsen zou bezoeken? Dat feest gaat mooi niet door. Want ik ben mama’s eerste prioriteit.
En zo hoort het ook.

Kopje van Max  

Zeg maar Lauren is mijn Nederlandse blog over films, en in november 2017 heeft Max iets geschreven ;)
Hij is helaas in januari 2018 overleden dus nu gaat het weer alleen over films.
De subscribe button van dit blog zit ergens op deze pagina, waarschijnlijk rechts.

Ik werk Engelstalig op: Engelstalig blog

Dagboeken en erotica te koop via de BOOK SHOP