Vandaag heb ik drie uur in een boekhandel gezeten die door een andere schrijver die er was, “de waterpomp van Nijmegen” werd genoemd om aan te geven dat iedereen elkaar ontmoet, het nieuws bespreekt en nieuwe vrienden maakt.
Dat is al 40 jaar zo, maar sinds de boekhandel pakjes aanneemt voor als je niet thuis bent als de bezorger langskomt, is het helemaal zoete inval.
En iedereen blijft plakken.
Als je komt voor iets zakelijks, mag je gerust vijf keer zo lang uittrekken voor je de boel hebt geregeld.
Behalve als je een boek wilt kopen, of een pakje komt ophalen; dat kan ook heel snel.
Ik was vandaag bij deze boekhandel en toen ik wegging had ik twee nieuwe vrienden gekregen, vijf koffie, en één boterham met pindakaas.
Op weg naar buiten zag ik de nieuwe biografie van Jan Wolkers liggen.
“Die heb ik gewonnen bij de Wereld Draait Door,” zei ik tegen de eigenaar van de winkel.
“Je moest vertellen wat Jan Wolkers voor je betekende.”
En terwijl ik dacht dat alles toch wel zo n beetje gezegd was, en we wel waren uitgekoffieleut, kwam er ineens nog een heel verhaal achteraan.
Over dat Jan Wolkers een echte ster was, die je mocht bewonderen. En dat hij heel aardig was als je een handtekening in je boek liet zetten. En een kei in lezingen. En in vragen beantwoorden van het publiek.
En dat bijna niemand een vraag stelde, ook niet als er vijfhonderd man in de zaal zat.
“Maar daar maakte Jan dan een grapje van,” zei ik.
“Zo van: soms vraagt niemand wat. En soms moet de brandweer eraan te pas komen om iedereen met de brandslang naar buiten te spuiten.”
Eigenlijk net als in de boekhandel.
~Lauren
Zeg maar Lauren is mijn Nederlandse blog over films. De subscribe button van dit blog zit ergens op deze pagina, waarschijnlijk rechts.
Ik werk Engelstalig op: Engelstalig blog
Zeg maar Lauren 