{ oorspronkelijk gepubliceerd in 2014, privé nieuwsbrief }

Vandaag had ik een onderonsje met mijn nicht, die geheel tegen de heersende verwachting in net haar man de deur uit had gedaan en er een kat voor in de plaats had genomen. Toen ik verwees naar mijn vriend bleek zij dit gemist te hebben. Twee kwijlende blogs, posts op Facebook, insinuerende grapjes bij stralende foto’s “dat dat kwam omdat ik verliefd was”?
Het was allemaal straal langs haar heen gegaan.
“Ja, sinds een aantal maanden,” zei ik daarom maar.
Het was sinds 4 juli, maar dat vond ik puberaal dat ik die datum uit mijn hoofd wist.
“Een studievriend. Ik ken hem sinds 1991.”
“1991?!” gilde zij enthousiast terug. “Toen was ik nog vloeibaar!”           
En ik bedacht mij dat het wellicht weer eens tijd werd voor een Nederlands tussendoortje. Niet alleen voor iedereen die in 1991 nog in het ei zat, maar ook voor alle andere Nederlandse lezertjes, want ik weet heus wel dat jullie
a. bij voorkeur in het Nederlands lezen en
b. deze brief misbruiken om gemakkelijk up to date te blijven van mijn liefdesleven zonder dat je al die dagboeken hoeft door te werken.
Dat geeft niets. Daar zijn ze voor, die nieuwsbrieven. En natuurlijk om te roddelen over mijn omgang met Nederlandse schrijvers, maar dat doen we een volgende keer weer.

Dus? Wie is het? Wat doet hij? Heeft ie geld op de bank? Kan ie het een beetje?

Hij heet Rutger, hij heeft dezelfde technische studie gedaan als ik dus ja- natuurlijk heeft ‘ie geld op de bank.
Dat heeft iedereen die die studie heeft gedaan, muv die dame die zonodig yoga docent/ dagboek schrijfster moest worden dan. Hij kan t heel goed. Daar is nog een recensie van verschenen in het één-na-laatste hoofdstuk van Bedtime Stories.
“Die zul je ook wel gemist hebben, maar ik prop t gewoon alsnog naar binnen hoor,” zei ik tegen mijn nicht.

Rutger woont in Amerika, en ik ben heel erg verliefd. Al 23 jaar. Rutger daarentegen onthoudt zich van uitlatingen daarover. Dat komt waarschijnlijk omdat hij tot mijn grote ergernis altijd een relatie had met de vrouw van zijn leven (dit wisselde om de paar jaar), wat in 2001 een pijnlijk moment veroorzaakte toen ik hem tegenkwam op de stoep van de Super de Boer.
Hij ging naar Amerika verhuizen omdat hij *ik citeer* de vrouw van zijn leven had ontmoet.
Waarop ik eruit flapte: “Alweer?!”
Toen ik daarna voor t eerst hoorde van Rutger had hij inmiddels twee kinderen, die ook allebei al konden lopen. Dat was dus geen opmerking die mij in dank was afgenomen.

Fast forward, 2014.
Rutger en ik zien elkaar inmiddels iedere zomer en dit jaar voor t eerst allebei single. Nou stelden onze relaties de afgelopen jaren niet heel veel voor, maar toch genoeg om ons uit elkaar te houden. Of in elk geval te voorkomen dat ik hem besprong. Ook jokte ik veel in mijn blog in die tijd, want zeggen dat je lekker gaat buurten bij je jaargenoot waar je al sinds 1991 verliefd op bent, was wellicht een beetje pijnlijk voor mijn vriendje(s).

Dus nu heb ik een relatie met iemand die heel ver weg woont. We sturen elkaar foto’s van de maan als we gaan slapen. Mijn favoriet is de Harry Potter maan – dat is een volle maan met wolkjes ervoor.
Maar ik geloof dan ook in sprookjes.