22 erotische verhalen – Zeg maar Lauren

klik op de foto voor de film (beschikbaar tussen 20.00 en 06.00)

Ik had het al opgegeven. Het hele idee dat er in het kader van de experimentele documentaire reeks, slash driedelige porno serie “Vieze Film”, ook maar iets geproduceerd zou worden dat niet tenenkrommend ongemakkelijk was.
Iets wat de naam porno eer aan zou doen. Of überhaupt het woord seks.

Nu snap ik ook wel dat je met publiek geld niet aan kunt komen met;
“We willen porno maken, maar dan leuk.”
Maar ik vond t minimaal even stuitend dat er geld was uitgetrokken om jonge filmmakers hun opkomende walging voor de pornofilm vast te laten leggen, of hun levenslange afkeer van het genre.

Luister!
Als er van tevoren was gezegd; We vragen drie filmmakers voor een pornofilm; “Eén die het veel heeft gekeken, en zichzelf nu vies voelt.
Eén die het lelijke humorloze rommel vindt.
En één die ervan geniet, en er iets moois van wil maken.”
Dan had ik geweten waar ik aan toe was.

Maar nu was ik het die me vies voelde na twee humorloze afleveringen van het genre “politiek correcte porno documentaire”.
En dan had ik ze nog na vijf minuten uitgezet.

Het mag een Gods wonder heten dat ik net tijdens de lunch bij Gemist de derde aflevering überhaupt nog aanklikte.
Net als bij “Tegenlicht” geeft ook deze driedelige documentairereeks aan het begin van elke aflevering een paar shots forward van wat je kunt verwachten.
Ik was direct nieuwsgierig toen ik zag dat het om een male-male pairing ging. Niet dat ik iets tegen hetero-porn heb.
Sterker nog: dat heeft mijn voorkeur.

Ik zal for the sake of dat je doorleest geen al te gedetailleerde beschrijving geven van hoe “vrouwonvriendelijk” dat van mij mag zijn, maar ik ben mijn grens binnen de normale porno (gelukkig) nog niet tegengekomen.
Het ziet er in mijn ogen altijd heel consensual en opwindend uit.

Er zijn veel misvattingen over vrouwelijke seksualiteit, en ik voel me geroepen daar vaker over te praten of te schrijven. Dus laat ik dan toch maar van wal steken.
Ik erger me aan het steeds terugkerende onbegrip voor de behoefte van mij, en veel vrouwen met mij, onderdanig te zijn tijdens seks. En in het bijzonder het onbegrip voor de rol van de man hierin.
Zolang we denken dat onderdanig zijn in de slaapkamer ook maar iets te maken heeft met gebrek aan emancipatie daarbuiten, en play-rape iets met echt misbruik, dan komen we helemaal nergens.
Zolang we denken dat vrouwen niet opgewonden worden van Amerikaanse porno waarin drie zwarte mannen een kleine bungalow binnendringen en de daar douchende blondine, na haar eerdere gewillige medewerking, toch wel erg ruw nemen? En totaal geen rekening houden met wat ze allemaal aankan?
Dan zijn we nergens. En dat is een echte film trouwens. Eind jaren 90, begin deze eeuw. Mocht je de titel weten dan let me know, want ik wil hem graag terugzien.

Het is bekend dat veel vrouwen verkrachtingsfantasieen hebben, en er is geen seksuoloog die zal beweren dat dit ook maar iets te maken heeft met dat ze dat ook “in het echt” wil.
Waar “in het echt” staat voor een situatie waar ze geen controle over heeft, zoals een werkelijke verkrachting. Maar spelen kan wel. Dit vereist een zeer bekwame minnaar, want hij moet constant met haar in verbinding staan met wat ze écht wil terwijl ze genotverhogend “Nee! Niet doen!” roept.

Een man die echt verkrachter is, is hier per definitie ongeschikt voor, omdat een verkrachter juist klaarkomt op het idee dat zij het niet wil.
De rol van play-rapist moet natuurlijk bij een man passen, maar dat hij van ruwe seks houdt is daarbij net zo belangrijk als dat hij is toegewijd aan haar genot. Natuurlijk leunt hij tegen de grens aan en neemt hij risico’s door dingen te doen die ze niet verwacht of eng vindt. Maar een goede play-rapist voelt precies aan wanneer haar genot ophoudt.
En voor de minder talentvolle play-rapists is er altijd nog een safe-word; een woord dat je zegt als je uit het spel wil stappen.

Een aan play-rape vergelijkbare opwinding ervaart een vrouw – die van ruwe seks houdt – als ze zogenaamde “vrouwonvriendelijke” porno kijkt.
De beelden sluiten helemaal aan bij haar voorkeur alle verantwoordelijkheid uit handen te geven, en de slachtofferrol te spelen. Dat is haar kink. Mijn kink.
En iedere keer als men het heeft over “vrouwvriendelijke” porno dan voelt dit voor mij – en ik kan me alleen maar voorstellen vele vrouwen met mij – alsof je keihard wordt afgewezen op je seksuele voorkeur.

En wat dacht je van de mannen zelf?
Iedere keer als je het hebt over “vrouwvriendelijke porno” zeg je dus eigenlijk; “Wat je nu kijkt is vrouwONvriendelijk, je bent een ongevoelige bruut en een enorme eikel dat je je dat nooit gerealiseerd hebt.”

En daar stopt t niet; Porno wordt voor van alles verantwoordelijk gehouden. Van de onderdrukte positie van vrouwen tot en met mannen die slechte minnaars zijn of geen erecties meer kunnen krijgen bij echte vrouwen, echte seks. Ik heb zowel porno als ruige seks altijd ervaren als opwindend en leuk. Maar in de discussie erover voel ik me een buitenstaander.
Net zoals toen ik een prille tiener was en in de Yes moest lezen over meisjes die nog nooit waren klaargekomen.
Ik masturbeerde al toen ik vijf was.
En powerplay is een onderdeel van mijn seksualiteit, ook al zo lang ik me kan herinneren.
Dus als je dan in een meisjestijdschrift seks alleen gekoppeld ziet aan liefde, relaties, en onbekendheid met je eigen lichaam, en je ziet nergens de in jouw DNA verankerde voorkeur om – kort door de bocht – misbruikt te worden, dan ga je vanzelf wel denken dat er iets mis is met je.

En ik keek, of kijk, nauwelijks porno. En onder de twintig zelfs nul. Dus iedere keer als ze porno de schuld willen geven van mannen die m niet meer omhoog krijgen, of te sterke geestelijke stimulatie van ongelijkheid en misbruik nodig hebben, dan denk ik;
“Dat heb ik ook. En dat heeft helemaal niets met porno te maken. It’s you.”

Ver voor ik een minnaar had, Mr.Big, was er maar één iemand aan wie ik mijn seksuele fantasieën vertelde, en hoe ver ik al was in het wel of niet verwezenlijken ervan. Dat was mijn gay best friend. Bij mijn vriendinnen repte ik met geen woord over mijn seksuele voorkeuren.
Ik had t gevoel dat een gesprek met vrouwen over seks, eierenlopen was.
Dat je van de ene trigger naar de andere detonator knalde, en je vriendschap al had verknald voor je je vraag had gesteld. Ik keek wel link uit. Maar ik voelde haarfijn aan dat homo’s mijn zielsverwanten waren.

Zo hangt er in de homowereld geen oordeel aan of je een “top” bent, of een “bottom”.
Of “versatile”, dan kun je wisselen.
Het is gewoon een verfijning van je seksuele voorkeur. Dus homoseksuele mannen weten niet alleen dat ze op mannen vallen, maar ook welke rol ze willen spelen. Dat is daar de normaalste zaak van de wereld. Net als porno kijken zonder dat je Amnesty erbij hoeft te halen.

Ik keek de hele documentaire af van de homoseksuele filmmaker die zijn eerste pornofilm ging maken. En alles was net zo fijn als ik had gedacht. Van zijn sympathieke vriend die alvast een leuke pornoster voor hem uitkoos. Tot de liefdevolle ontmoeting tussen de twee gewone jongens die ineens pornoster zouden worden.

Aan het einde van de documentaire zag je flitsen van de film Bliss Point, je kunt hem tussen 20.00 en 06.00 kijken, er wordt niemand misbruikt, en het zag er prachtig, en smaakvol uit.
En ik hou heel erg van zoenende mannen, en die zaten er volop in.

Niet alleen bevat mijn bundel 22 erotische verhalen buitengewoon veel male-male pairings.
Ook in mijn origin story Mango spelen homoseksuele en biseksuele mannen heldenrollen.
Zij zijn de enige waar ik me verbonden mee voel als het op seks aankomt. Alles is namelijk goed, zolang het maar geil is.

Ik heb er met de film Bliss Point dan ook alle vertrouwen in.

~Lauren

Zeg maar Lauren is mijn Nederlandse blog over films. De subscribe button van dit blog zit ergens op deze pagina, waarschijnlijk rechts.

Ik werk Engelstalig op: Engelstalig blog

Dagboeken en erotica te koop via de BOOK SHOP

Ik wist ’t al dagen en toch hoopte ik dat ik eraan kon ontkomen.
Dat ik het tussen de #metoo bekentenissen van slachtoffers het over twee dingen niet hoefde te hebben.

Ten eerste mijn liefde voor foute mannen, dus mannen voor wie nee geen nee is. Ik kom hier nog op terug, because there is more than meets the eye/ ear.
En ten tweede voor foute seks, waarbij nee geen nee is. Playrape dus. Ook hier kom ik uitgebreid op terug.

Maar de reden dat ik me verzette tegen het idee deze blog te schrijven, is dat ik me er pijnlijk van bewust ben dat er nog volop werk is voordat iedereen, en in het bijzonder mannen, überhaupt beseffen waar #metoo over gaat.
En daarmee is het ook op deze tiende dag van #metoo eigenlijk nog zaak t simpel te houden;
Wat mag wel en wat mag niet.

De tijd is nog niet rijp om in het mijnenveld van ruige, grensoverschrijdende seks, op zoek te gaan zoeken naar de pareltjes. Althans dat vertelde ik mezelf. Ik zou niet degene zijn die het “feestje” van de heldere afspraken ging verstoren.
Tot ik me vanmorgen realiseerde;
Juist de pareltjes van de grijze gebieden, maken helder waar de grens ligt.

WANNEER IS HET MISBRUIK

De discussie op Twitter ging ongeveer als volgt.
twitteraar 1 (vrouw)
Seks is geen misbruik. Hoe moeilijk kan t zijn.
twitteraar 2 (man)
Het gaat allang niet meer over echt misbruik
ik (vrouw)
Het gaat juist alleen maar over misbruik; machtsmisbruik.
Het gaat niet over seks.

Er volgde een korte conclusie.
Voor een slachtoffer is het helder wanneer iets ongewenst is, maar voor een dader niet.

Ik heb zelfs een verhaal gelezen over een jongen die een meisje nam nadat ze out was, en zich niet bewust was dat hij haar had verkracht.
Dit was iets dat Saskia Noort ook verwoordde deze week;
“Mannen denken gewoon; niet zo n fijne vrijpartij.”

We hebben het hier dus over mannen die niet eens in staat zijn om strafbaar gedrag te herkennen.
Dan is het niet verbazingwekkend dat #metoo mannen al helemaal op de zenuwen werkt, als het om niet-strafbaar gedrag gaat.
Dit heet ook wel “grensoverschrijdend gedrag”.

Dus wel strontvervelend gedrag, maar niet strafbaar.

Met deze invulling van #metoo worden mannen beticht van iets waar ze geen weet van hebben, en de paniek is bijna voelbaar.
Maar de reacties zijn heel wisselend.

Sommigen reageren met zelfreflectie, en nieuwsgierigheid:
“Leer me. Vertel me.”
En ik raad alle vrouwen die nog op zoek zijn naar een man aan; ga hier achteraan.
Je zult zelden zo’n scherpe profielschets krijgen, als de twitter timelines van deze week. De “Leer me, vertel me.” man is het nieuwe goud.

Dit is de Moderne Man in optima forma, met genoeg zelfvertrouwen om er voor een vrouw te zijn, ook als ze het moeilijk heeft en misschien zelfs wel door iets dat hij gedaan heeft.

Andere mannen reageren ronduit slecht.
Ze willen dat de #metoo hashtag met onmiddellijke ingang alleen nog gebruikt mag worden voor zaken die zowel strafbaar als bewezen zijn, en ze ontkennen vervolgens enig verband tussen seksueel geweld en een bredere basis van machtsverschil waarin vrouwen tweederangsburgers, werknemers, vrienden zijn, en de mannen die hun aanwezigheid en dominantie te pas en te onpas laten gelden.

Dezelfde mannen zetten zich af tegen de verkrachters in de bosjes- zoiets zouden zij nooit doen- maar ze weigeren halsstarrig hun eigen toxische cultuur onder ogen te komen.
Uiteraard zijn er ook vrouwen die dit standpunt verdedigen, net zoals er mannen zijn die slachtoffer zijn.
Ik beperk me tot de grote lijn.

Wie is de baas

De conclusie die je steeds vaker op ziet duiken is de juiste;
#metoo gaat niet over seks.
Dit gaat over macht.

Vergelijk het met de film en het boek 50 Shades of Grey.
Dit is een min of meer romantisch verhaal waarin een billionaire the dominant is, en een maagdelijk meisje zich in zijn Red Room (een luxe boudoir annex SM kamer ongeveer zo groot als een klein appartement) laat overhalen tot BDSM.

De perversiteit van dit gegeven wordt direct duidelijk als je je voorstelt dat hij geen cent te makken zou hebben, en op t Amerikaanse platteland haar vastbindt in een schuurtje om haar te slaan met zijn broekriem.
Dit maakt wel duidelijk dat geld en macht iets doen met onze grenzen van wat we als normaal, of acceptabel ervaren. Het publiek van de film pikt t als de beloning voor t pak slaag een millionair is.
Maar zou “Boe!” roepen als het enige vooruitzicht was dat ze de rest van haar leven koeien voor hem moest melken.
Met blauwe billen.

De allerbeste manier om er als man zeker van te zijn dat je gedrag gewenst is, je flirtpoging in goede aarde valt, en het moment dat je je pik in haar stopt niet per ongeluk als ongewenst of zelfs strafbaar opgevat wordt is je af te vragen;
“Ben ik op dit moment de baas?”

Bijvoorbeeld omdat je letterlijk haar baas bent, of omdat ze anderszins (financieel) afhankelijk van je is.
Ben je de baas omdat jij met vrienden of collega’s bent, en zij is maar alleen? Ben je de baas omdat je een man bent, en je haar tegen zou kunnen houden als ze weg wil?
Zo ja?
Dan heb je werk aan de winkel knul. Heel. Veel. Werk.
Je moet haar dan namelijk laten zien dat je hier geen gebruik van zult maken, en dat je je naar behoren gedraagt. Je moet haar vertrouwen winnen.

Ik geef vaak advies aan vrouwen over dating in het algemeen, maar in het bijzonder aan vrouwen die graag een seksuele no-strings attached relatie met een man willen. Geen one-night stand, maar minimaal een aantal keren op date en seks.

Zo n relatie is voor een vrouw risicovol, niet in de laatste plaats omdat een man fysiek sterker is. Ik adviseer haar altijd; Wijs hem een keer af, terwijl je nog in t openbaar (lees; veilig) bent.

Dus niet zoenen, als hij dat al verwacht. Of zeg “nee” tegen seks/ mee naar huis gaan, ook als hij eigenlijk al rekent op ja.
Uiteraard doe je dit op een vriendelijke manier, maar zijn reactie geeft direct aan hoe hij met “Nee” omgaat.
Hij laat zien of je hem kunt vertrouwen. Of niet.

#metoo gaat over macht, en het is de schone taak van de man om te laten zien dat hij geen misbruik maakt van zijn fysieke kracht, financiële macht, of van zijn positie.
In any way, shape or form.
Zodra een vrouw je opmerking, je aanraking, of wat dan ook, wel moet tolereren omdat jij in de machtigste positie bent, kun je nooit zeker zijn dat het gewenst is.
Mijn advies is dan ook direct al dit soort dingen out of the equation to halen.
Begin niets met je ondergeschikten, niet met je studentes, en spreek nooit een vrouw aan, of fluit geen vrouw na, die op geen enkele manier heeft aangegeven in je geïnteresseerd te zijn.
Ongeacht wie de eerste move zet begint flirten altijd met positieve bemoedigende blikken van beide kanten. Flirten begint nooit met dat jij je aanwezigheid luidruchtig kenbaar maakt. Onthoud dat.

Oké time to step up our game.
Wanneer begint dat grijze gebied waar ik het over had?
Dit begint wanneer “nee” geen “nee” is!
Om te beginnen, in de kroeg en bij vreemde vrouwen is Nee altijd Nee. Maar als je eenmaal gezellig op date bent geweest, en er komt dan een Nee?
Dan kan het ook iets anders betekenen.
En een nee in de slaapkamer… oh, ja, helaas! Die kan ook iets anders betekenen.

Jeroen Pauw zei gisteren in de uitzending dat een beetje versierder wel aanvoelt of zijn gedrag gewenst is.
“Zolang je dat niet weet, dan lijkt me enige behoudendheid ook wel gepast.”
Dat vind ik ook.
Wat hieronder staat gaat over ervaren mannen, die de hele #metoo discussie kunnen volgen zonder in de stress te schieten. Mannen als Jeroen Pauw weten feilloos wat de andere betekenis is van “nee”.
Voor de rest geldt;
Do NOT try this at home.

Nee betekent: JE MOET HARDER WERKEN

Toen ik mijn huidige minnaar leerde kennen, Mister Big, was ik bang om gekwetst te worden. Bang voor het aantal jaren dat hij al vrij rondzwierf en geen soa test had gehad. Bang voor zijn huwelijk waar veel ruzie en gedonder was maar dat erg belangrijk voor hem was. Bang voor de reeks vrouwen die me waarschijnlijk waren voorgegaan.
Gebruikt en uitgespuugd en klaar.
Dat kon ik helemaal niet aan.

En daarom zei ik tegen Big, dat hoewel we al een keer hadden gezoend, het daarbij zou blijven. Er zou geen seks komen.
“En we gaan nu ook niet iedere date zoenen ofzo.”
Mister Big zei: “Je moet wel beseffen dat ik nooit iets tegen je zin in zou doen he?”
Ik lachte en antwoordde;
“Natuurlijk niet. Dat is voor amateurs. Jij bewerkt me net zolang tot ik erom smeek en alles vergeet wat ik eigenlijk niet wilde.”
Die woorden bleken profetisch.

Twee maanden later, hadden we voor het eerst seks. En dat is al jaren geleden.
Maar dat was nooit gebeurd als Mister Big die allereerste “Nee” had geïnterpreteerd als harde grens. In plaats daarvan interpreteerde hij het als:
“Ik moet harder werken.”

Bij de eerste keer orale seks, waar ik door mijn angst voor soa’s nogal huiverig voor was, vroeg hij: “En als ik er een condoom omdoe dan?”
Ik klaarde op! “Ja! Leuk!”
Dan wilde ik wel.

Dat condoom is de enige keer dat Mister Big een praktische oplossing had.
Andere grieven en angsten hoorde hij aan zonder te proberen ze op te lossen en zonder ze te bagatelliseren. Hij liet t gewoon zoals t was, of hij gaf me een knuffel. En dat zorgde dat ik vertrouwen kreeg in hem, én in mezelf. En dat het verlangen naar hem kon groeien.

Want Mister Big, en alle Don Juan’s met hem, inclusief Jeroen Pauw daar ben ik zeker van, nemen absoluut geen genoegen met minder dan een vrouw die echt wil. Die smeekt. Die een volmondig “Ja!” zegt als hij in het heetst van de strijd fluistert;
“Zou je willen dat ik *insert willekeurige oneerbare handeling* met je deed?”
“Ja! Please!”
Dat willen ze dan horen. Alles onder “Ja, graag, nu!” is voor een echte Don Juan per definitie een “nee”.
Dat is voor amateurs.

Nee=Nee is, hoewel een duidelijke en bruikbare regel voor amateurs, ook een regel die verfijning kent.
Maar dat vereist dat je het gesprek aangaat wat er achter deze Nee zit. Een Nee in de kroeg betekent Nee. Maar een Nee van een vrouw waar je goed contact mee hebt, kan ook een uitnodiging zijn om haar beter te leren kennen.
Je hebt de kans om, of t nou seks wordt of niet, te laten zien dat je er voor haar bent.

Ready to step up again?
Top notch minnaars kunnen, indien dat gewenst is, een vrouw haar deepest darkest fantasy uitspelen.
Die van de tweede “nee” die geen nee is;
de playrape.

Nee betekent: IK WIL T

Playrape is waarschijnlijk het meest tricky terrein waarop de #metoo discussie zich maar kan begeven.
Maar ik wilde hier al langere tijd aandacht voor vragen, juist omdat het zo n ondergesneeuwd aandachtsgebied is, met weinig waardering voor de man.
En ook omdat de machtsverhoudingen bij playrape omgekeerd zijn dan bij echte rape;
het “slachtoffer” is namelijk de baas.

Playrape betekent dat je een verkrachting naspeelt, op uitdrukkelijk verzoek van je partner. Playrape zit in het cross-over vlak tussen rollenspel en BDSM. Het speelt met het idee van machtsverschil. In BDSM heet dit the dominant en the submissive.
Het genot zit hem in het Nee roepen en Ja willen.
Er wordt genotverhogend “Nee” geroepen.
Het is dan ook (vanuit BDSM) gebruikelijk om een safe-word af te spreken. Dit woord kan de submissive gebruiken in plaats van Nee of Stop, als ze écht nee of stop bedoelt.

Hoe prijzenswaardig ik dit idee ook vind, ik ervaar dat zelf als onnodig.
Misschien omdat playrape een stuk minder extreem is, dan BDSM. Zelfs als ik op mijn allerbest acteer met “Nee, niet doen stop!” dan nog zal een partner, het verschil kunnen zien tussen gemeend “Nee” en gespeeld “Nee”.
Maar goed.
Dit was even terzijde, misschien is t voor jullie wel fijn een safe-word af te spreken.

De playrape draait, net als iedere goede SM relatie, om het genot van de submissive. De submissive is de baas. Als je mij niet gelooft, denk maar aan prostituees. Er zijn vele malen meer dominatrixen dan subs, die hun diensten betaald aanbieden.
Omdat de dominatrix keihard moet werken, kan ze geld vragen.
Omdat de sub veel genot krijgt, betaalt hij.

Nu is het ook zo dat het werk voor een professionele sub veel gevaarlijker is, dan voor een professionele dominatrix, maar er lijkt ook oprecht minder markt voor.
Al die mannen met goedbetaalde banen, willen juist graag vernederd worden.
En de dominatrix werkt voor hen. Zij moet constant bezig zijn hem op de grens van genot en pijn te houden. Hij betaalt om dit genot te mogen ontvangen.
Zo werkt het bij playrape ook.

Een man die op deze manier zijn partner bevredigt – die dat dus op haar beurt heeft gevraagd, en waarschijnlijk kennen ze elkaar goed, en vrijen ze al maanden – die man werkt voor haar.

Dat is ook het verknipte aan 50 Shades: zij vraagt er niet om. Hij wil het. Dat is een interessante angle voor een boek of film, maar in de werkelijkheid mag zoiets (alleen hij wil t) nooit het uitgangspunt zijn bij playrape of bij BDSM.
Het spel moet een seksuele fantasie zijn van beide partijen.
Natuurlijk moet de man/ “dader” het ook willen.
Het is heftige shit, niet in de laatste plaats omdat je je mag voorbereiden op echte tranen bij haar, en een schok van hoe ver jullie zijn gegaan. Jullie hebben elkaar daarna echt nodig om het te verwerken, en daar moet je tegen kunnen.

Maar deze tweede toepassing van Nee is geen Nee, namelijk playrape, is voor mij een illustratie over waar het echt om gaat in deze discussie;
contact maken.
Ik zei het straks al dat oogcontact van beide kanten komt, nog voor er iemand op de ander afstapt. Contact is altijd de magic word.
Contact maken is de feilloze graadmeter van of iets gewenst is.
Zo voelt de “dader” partner in de playrape, net als de dominatrix, constant aan wat “het slachtoffer” wil. Hij staat de hele tijd in contact met haar. En zonder taal, want haar (en zijn) taal spreekt het tegenovergestelde.

Playrape is volledig afhankelijk van non-verbale communicatie, en van het vermogen van een man de verlangens van een vrouw te begrijpen. En van t vermogen van een vrouw non-verbaal haar verlangens kenbaar te maken.
Maar i.t.t. bij playrape, is het in alle andere situaties heel normaal en eenvoudig om als man met een vrouw contact te maken, en te vragen of iets gewenst is.
Of het nou in de kroeg is, en je je er ineens van bewust bent dat je wel erg breed staat, en zij al vijf minuten niks gezegd heeft. Of je nou tijdens t vrijen ineens ziet dat ze er niet meer met haar hoofd bij is.
Hou even stil en zeg;
“He, is alles ok?”

Alhoewel…
Een vrouwenversierder vertelde me ooit dat hij van zijn moeder had geleerd;
“If a woman says she’s okay, she never is.”
Dus stel ze zegt: “Ja, oké”
Glimlach dan en antwoord;
“En wat kan ik doen er geweldig van te maken?”

En do try dat met een gerust hart at home.

~Lauren

Big, erotica & diaries, over mijn affaire met Mister Big inclusief de playrape is te koop bij de uitgever,