Laat ik beginnen met wat er wel goed is aan de komedie The Book Club, een film over een groepje oudere vriendinnen die al sinds hun twenties bij elkaar komen om maandelijks een boek te bespreken.
De humor.
Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zoveel en hard gelachen heb bij een film dat ik me af begon te vragen of de andere mensen het Pathé nummer voor overlast gingen sms-en, omdat ze last hadden van mijn gegil.
En op zeker!
Een film met vier dames tegen de pensioengerechtigde leeftijd, daar kijk ik honderd keer liever naar dan vrouwen van in de twintig, dertig of veertig.
Hoe ouder hoe beter, net zoals hoe gekker hoe beter.
En wat dat betreft kom je met deze vier dames optimaal aan je trekken, want er is weinig normaals aan te ontdekken.
Alle vier hebben ze de nadruk gelegd op één aspect van hun persoonlijkheid, dus dan heb je wel een behoorlijk uitgesproken karakter tegen de tijd dat je 60 bent.
In The Book Club kiezen ze 50 Shades of Grey, de SM trilogie over de steenrijke Christian Grey die de maagdelijke Anastacia Steel verleidt tot een relatie die zich grotendeels in zijn Red Room of Pain zal afspelen.
En tussen de spanking sessies door vliegt hij haar ook rond in zijn privévliegtuigje.
En hij komt bij haar shoppen in de plaatselijke Gamma waar ze werkt, alwaar ze een broeierige conversatie hebben over duct tape, tie-wraps en touw.
Dus als in The Book Club één van de love-interests, de goddelijke Andy Garcia, een piloot blijkt te zijn die je rondvliegt in zijn privévliegtuigje?
En het getrouwde stel heeft een pikant getinte conversatie in de garage?
Over tie-wraps?
Wat denkt een normaal mens dan?
Of nou ja, ik in elk geval:
“D’r gaat er straks eentje opgebonden worden!”
Maar helaas.
No. Such. Thing.
Terwijl als er nou één generatie is, waarbij je het vuur zonder gevaar gerust een beetje hoger kunt zetten, dan zijn het de 55 plussers wel.
Eén van de grootste kritiekpunten op 50 Shades was dat het machtsverschil te groot was. Anastacia was onbemiddeld en onervaren.
En Christian was dat alles mach 10.
Bovendien dwong Christian haar in de relatie. Als ze hem wilde moest ze meespelen in zijn spel. Zo hoor je dat inderdaad niet te doen, als de situatie al zo ongelijk is.
Maar als je 55+ bent?
Nou…..

Ik zou Andy Garcia sowieso wel willen, maar als hij me zou zeggen dat hij geen normale relaties heeft, alleen seksslavinnen, DAN SIGN ME UP!
Ik vind t wel spannend als ik niet weet hoe iets afloopt en ik emotioneel of otherwise me op ongelofelijk glad ijs begeef.
En ik ben pas 46!
Eén van de meest vreemde “gewoontes” of gebruiken, vind ik dat jonge mensen wordt aangeraden om een beetje rond te scharrelen of te experimenteren;
Eind twintig gesettled te zijn met één partner, en daarna monogaam te blijven.
Daar heeft niemand over nagedacht, dat weet ik bijna zeker.
Als je jong bent, ben je nog zo n speelbal van je eigen emoties. Het laatste wat je dan moet doen, is experimenteren.
Bad idea.
Als iemand mijn advies zou vragen, dan zou dat zijn:
Zoen een beetje rond.
Hou t verder heel rustig.
Eén partner per keer.
Je eerste one-night stand niet voor je twintigste, als je er überhaupt al aan wil beginnen.

Vanaf je dertigste, kun je een beetje losser worden en zonder vaste relatie seks gaan hebben. Dan heb je zelfs kans een hele goede single te worden, die fijne nachten samen heeft zonder dat het Leiden in last is.
En als je boven de veertig bent, kun je zelfs spannende cocktails maken waarbij je onconventionele relatievormen (single, open relatie, trio’s etc) gaat combineren met onconventionele seks, zoals de Red Room of Pain van Christian Grey.
Dat is namelijk pas echt spannend, als je die man die jou daar geknecht en gekneveld heeft, écht niet kent.
In plaats van dat het Rolf je echtgenoot is, die voor die avond een leren broek aan heeft getrokken.
Henk Westbroek zei het jaren geleden al:
“Boven de veertig kom je niet meer klaar van een aai over je rug.”
Precies.
Behalve dan als je de film The Book Club moet geloven.
Want daar wordt de liefde in het huwelijk teruggevonden door goede gesprekken;

Wordt een bijna frigide rechter weer op het seksueel actieve pad getrokken doordat ze gaat internetdaten, en daar leuke losse contacten opdoet.
En wordt een notoire mannenverslindster een mak lammetje doordat ze verliefd wordt op haar jeugdliefde.
In her defense: het was wel de heerlijke Don Johnson, maar toch.
Hoe opwindend was het geweest als Don Johnson niet alleen haar jeugdliefde was, maar óók had gezegd dat hij alleen “kwam” als zijn Red Room of Pain ook welkom was?
Juist 55+ers kunnen zich vrijheden en risico’s permitteren, waar de gemiddelde millenial finaal aan onderdoor gaat.
Zij kunnen echt alle 50 Shades of Grey aan, met die combinatie van onconventionele relaties en risicovolle seks. En misschien hebben ze het ook wel meer nodig dan wie dan ook.
Vraag maar aan Henk Westbroek.

subscribe