Categorie: Geen categorie

Vanmorgen werd ik wakker, na wat de slechtste week van 2018 was.
Met uitzondering van de week dat mijn katje Max overleed, maar dat was de slechtste sinds we de gulden nog hadden, dus die telt niet.
Ik dacht aan de twee blogposts die ik gisteren geschreven had:
Eén in het Nederlands, onder mijn eigen naam.
Dat was de naam waar ik had gehoopt al mijn Nederlandstalige werk vanaf nu te schrijven. Maar waar ik tot nu toe alleen maar tekeningen maakte over een lieve eend die zijn vriendin Poes miste.
Het was duidelijk wat het niveau was dat ik toevertrouwde aan mensen die mijn werk konden lezen omdat ze uit hoofde van hun beroep, of toeval, mijn echte naam konden Googelen. 
Voor hen had ik een eend met hartvormige voetjes.
En daarna schreef ik praktisch dezelfde post, maar dan veel rauwer, in het Engels onder mijn pseudoniem Lauren Harteveld/ LS Harteveld.
Beide posts gingen over hetzelfde: Dat ik als schrijver niet zo gek veel te vertellen had onder mijn eigen naam.
Dat ik altijd had gedacht dat het was omdat ik yoga gaf, onder mijn eigen naam natuurlijk, en ik me daardoor geremd voelde.
Maar dat nu de yogapraktijk weg was, ik nog steeds niet echt veel zin had om ook maar iets van mezelf te laten zien, aan mensen waar ik in het dagelijks leven mee in contact kwam.
Of kon komen.
Mijn aversie onder mijn eigen naam iets uitgesprokens te zeggen was mijn manier om iedereen af te straffen die onderwerpen had waar het niet over mocht gaan.
Zoals vreemdgaan.
PURPOSE.
Mijn visie op ziekte, dood en de fucking zin van het leven.
Als het daar niet over mag gaan?
Weet je wat? *krabbel krabbel* Hier is Liefdeseend. Is dat lief genoeg voor je? Voel je je nu niet meer bedreigd, onbegrepen, DOOR MIJ OVERROMPELD?!
Begrijp me niet verkeerd.
Ik ben dol op Liefdeseend.
Ik weet zeker dat hij echt heel lang blijft.
En dat er stripboeken gaan komen met hem, en yogaboeken (Yoga met Liefdeseend). En waarschijnlijk geef ik hem gewoon zijn eigen psuedoniem.
Dan zijn de boeken geschreven door Liefdeseend.
En niet onder mijn eigen naam.
Want onder mijn eigen naam heb ik echt niets te vertellen wat van waarde is. Ik voel me er zo beperkt, dat ik daarom vanmorgen besloten heb, alleen nog onder die echte naam bekend te zijn bij:
– iedereen waar ik oppervlakkig mee te maken heb. Zoals buren, loodgieters, de woningbouwvereniging enzovoorts.
– voor mijn familie.
Want wij zijn nou eenmaal in zekere zin tot elkaar veroordeeld, en door familienaam aan elkaar verbonden.
Ik doe ze graag een plezier voor de lieve vrede niet onder die naam mijn ongezouten mening te geven, maar daarmee zijn zij dan ook de uitzondering.
Want voor de rest van de wereld stopt die naam te bestaan.
Vanaf nu is het gebruik van mijn echte naam niet meer toegestaan.
Sommigen van jullie gebruiken hele leuke bijnamen voor me, zoals Pluk. En sommigen spreken me al aan met Liefdeseend, wat ik ook echt superschattig vind.
Maar.
Dat gezegd hebbende.
Als je mij, onder mijn echte naam, in de Whatsapp hebt?
En wij zijn niet on Pluk-speaking terms?
Maak dan een keus:
Of je verwijdert me.
Of je maakt er Lauren Harteveld van.
Screenshots highly appreciated.
Want Lauren Harteveld is de enige naam waar ik vanaf nu nog onder wil leven.

~Lauren

Nieuwe Nederlandse posts + boekaankondigingen verschijnen allemaal op dit blog. De subscribe of volg button zit ergens op deze pagina, waarschijnlijk rechts.

LS Harteveld Facebook

LS Harteveld Twitter

en ik zit op Linkedin!

Terwijl ik je dit schrijf, is er nog steeds één ding waar ik niet overuit kan;
Waar is mijn dvd van Basic Instinct 2?
Diefstal lijkt me absoluut uitgesloten.
Maar hij zat ook niet in de la waar mijn dvd’s de afgelopen jaren naar verbannen waren, en die nu in het witte rek staan.
Het witte rek was zo ongeveer het uitgangspunt van de hele verbouwing vanmorgen, omdat dit het enige rek is dat hoog genoeg is zodat er planten in kunnen waar katten niet aan mogen knagen, en dat dus grotendeels leeg moet blijven én in t licht moet staan.
In het geval van mijn logeerpoesje moesten alle planten hoog worden weggezet (niet alleen de giftige), want zij scheen alles op te eten en ik had geen zin in slierten gras die vast zaten in haar luchtpijp.
Trouwens! Daarover gesproken! 
Niet over het logeerpoesje, want ik weet niet of zij bij mij terug komt na de verbouwing, dat is niet aan mij.
Nee, gesproken over slierten in de keel.
Gisteravond heb ik mijn antieke bureau weer omgetoverd tot sta-bureau (omdat ik weer drie kilo ben aangekomen sinds ik er voor de logeerpoes een zit-bureau van maakte zodat ze op schoot kon), en daar kwam heel veel stof enzo bij vrij.
Ineens zoog ik iets naar binnen, in mijn keel!
Net als een vliegje.
Alleen vrees ik dat het geen organisch materiaal was, maar een klein stukje plakband of cellofaan, of een stukje sticker of etiket, want daar knutsel ik veel mee.
En dat zoog ik dus om middernacht mijn keel in.
Dus de dag begon met een telefoontje naar de huisarts, want het zit er nog steeds.
En ik weet ook waarom dit gebeurde.
Omdat ik weer yogafimpjes wilde gaan maken. Want in mijn yoga self-practice zit nog steeds totaal geen schot in.
En yogafilmpjes maken is handig want dat is pr (voor mijn yogaboek) en yoga in één. Raken we misschien ook nog een kilo’tje kwijt voor de kerstkransjes er weer aankomen.
Anyway, ik had dus een eureka-ei-van-Columbus gevoel dat ik vanaf vandaag weer yogavideo’s zou gaan opnemen, en Slurp!
Stuk plakband in mijn keel.
Ik stik er letterlijk in.
Ergo: dat worden geen yogafilmpjes.
En wel zelf yoga doen.
In mijn nieuwe yogakamer, waar nu geen boeken of dvd’s meer instaan, want die staan nu dus in de woonkamer. Met uitzondering van Basic Instinct 2, waar één van mijn vier persoonlijkheden in zit;
Catherine Tramell.
De mysterieuze schrijfster, minnares en waarschijnlijk serie moordenaar, maar daar kijk ik nu even niet op.
De vier persoonlijkheden waren naar boven gekomen in een coachingsgesprek, waarin mijn coach zag dat ik constant op zoek was naar een werkschema waarin verschillende aspecten van mezelf aan bod kwamen, maar dat twee personen dominant waren.
Waarvan Catherine er uiteraard één van was.
Maar de twee konden eigenlijk niet leven zonder de andere twee.
Dit waren mijn vier persoonlijkheden.
1. Catherine Tramell
Dit is basically LS Harteveld. Als ze behoefte heeft aan schrijven dan moet alles daarvoor wijken, maar dan komt er ook iets dat niemand haar nadoet.
Catherine kan ook dagelijks bloggen of “content” maken, maar dat is eigenlijk te min voor haar. Dat vindt ze meer iets voor persoonlijkheid nummer 2
2. De Bizz Babe
De business babe is degene die zorgt voor naamsbekendheid, sales en social media. Omdat mijn yogastudio de afgelopen jaren niet goed gelopen heeft en ik hem nu aan het afsluiten ben, heeft de Bizz Babe een slecht functioneringsgesprek gehad.
Maar we hebben haar wel nodig.
Ten eerste om de yogastudio goed af te sluiten en over te dragen.
En ten tweede voor de nieuwe carrière als schrijver.
Tenzij we in loondienst willen, dan kunnen we Bizz Babe de laan uitsturen. Maar ja, dat willen we niet.
Probleem is alleen dat Bizz Babe zeer consciëntieus is en daardoor niet bijster populair bij de anderen. Een all-work no-play kind-a-girl. Ze schrijft wel dingen die heel leuk zijn (zoals dit stukje) maar je kunt het ook niet doen. De wereld zal niet vergaan als Bizz Babe geen content maakt. En Catherine Tramell vraagt zich werkelijk af (terwijl ze achteloos een sigaret opsteekt) of Bizz Babe niet teruggezet moet worden naar een nul uren contract.
Net als het derde personage, dat zelden mag werken, omdat Bizz Babe en Catherine dominanter zijn
3. The Librarian
Dit is degene die houdt van archiveren, uitzoeken, redigeren. Ze is ook degene die vanmorgen mijn hele huis heeft verbouwd, en daar een heel geordend gevoel aan over heeft gehouden.
Zelfs de boekhouding doen vindt ze leuk, als ze er maar vier uur voor krijgt of langer.
The Librarian kan helemaal high worden als je haar een stapel bureauwerk geeft waar ze zich drie maanden in kan begraven, maar dan moet je tussendoor ook niets anders van haar vragen.
Net als Catherine heeft de Librarian een vrij monomaan karakter. Ze kan maar één ding tegelijk en wil daar niet vanaf gehaald worden tot het af is.
Catherine schrijft de magistrale content.
Bizz Babe de grappige luchtige dingen.
Maar zonder de Librarian zou niets ooit gecureerd en uitgegeven worden. Dat kan alleen zij. Net als het laatste personage, dat eigenlijk altijd het onderspit delft omdat niemand zin heeft zijn werk te beindigen voor haar.
4. That Body Person
Ik heb erover gedacht om haar Marilyn te noemen. Als symbool van sensualiteit en gezondheid. Als ik haar barbituraten verslaving even niet mee reken.
That Body Person aka Marilyn is de afgelopen jaren kilo’s aangekomen, en wil dit eraf. Bovendien is ze zo stijf als een hark want ze doet geen yoga meer.
Body Person vindt het ook jammer dat de yogafilmpjes niet doorgaan, want dit was haar kans dagelijks even de benen te mogen strekken.
Nu is het maar weer afwachten hoeveel ze krijgt.
Ze heeft sinds vandaag wel haar eigen yogakamer, én Bizz Babe heeft besloten dat als we de yogamaterialen en de mooie materiaalplanken in de studio niet aan een volgende huurder kunnen verkopen, we ze meenemen.
Dat vindt Body Person leuk!
Misschien kan ze in de toekomst wel weer les gaan geven aan vrienden. Als er maar niks vanaf hangt, want met ondernemen heeft Body Person niks.

Dit waren de vier persoonlijkheden die ik samen met mijn coach heb ontdekt.
Dus de afgelopen jaren hebben Catherine en Bizz Babe groots geleefd. Maar voor wat ik nu wil (boeken uitgeven en afvallen) heb ik de andere twee nodig.
Dus als je mij niet ziet hier op social media, dan is dat goed nieuws!
Want dan is Librarian mijn boeken aan het uitgeven (of knipsels sorteren, je kunt haar niet sturen) of Body Person is yoga aan het doen of aan het fietsen.

Alle vier de persoonlijkheden worden van verschillende dingen gelukkig, maar er zijn een aantal dingen die meerdere gelukkig maken. Seks vinden drie van de vier leuk.
Behalve de Librarian.
Die heeft geen fysieke behoeftes en kan vijf uur computeren zonder rust.
Catherine merkt op dat als we een rijke man trouwen we alleen Body Person aan hoeven te houden en de rest ontslagen kan worden.
De Bizz Babe zal erover nadenken, want het klinkt vanuit economisch oogpunt zeker interessant.

~Lauren

LS Harteveld Facebook

LS Harteveld Twitter

en ik zit op Linkedin!